Ακούστε να σας πω κάτι. Έγινα πρόεδρος πριν 11 χρόνια. Και ήμουν πολύ εύπιστος. Πίστευα μέχρι και στον "τρίτο δρόμο." Αλλά ήταν όλα μια φάρσα. Νόμιζα πως ήταν εφικτό να συγκροτηθεί ένας καπιταλισμός του Ρήνου, να δοθεί ανθρώπινο πρόσωπο στον καπιταλισμό, αλλά κατάλαβα ότι είναι ανέφικτο, ότι είχα λάθος. Δεν είναι εφικτή η δημοκρατία στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο καπιταλισμός είναι η σφαίρα της αδικίας, η τυραννία των πλουσιότερων σε βάρος των φτωχότερων. Ο Ρουσώ είπε, "ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύναμους, όλη η ελευθερία καταπιέζεται. Μόνο ο κανόνας του δικαίου σε ελευθερώνει." Γι αυτό, ο μόνος δρόμος για να σωθεί ο κόσμος είναι ο σοσιαλισμός. Ένας δημοκρατικός σοσιαλισμός. Δεν έχουμε δικτατορία εδώ. Εξελέγην τρεις φορές. [...] Είμαι δημοκράτης. Έχω τη νομιμοποίηση που μου δίνει ο λαός. Αυτός είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, ο σοσιαλισμός εντός της δημοκρατίας. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί: δημοκρατία, η ισχύς του λαού.
Ούγκο Τσάβεζ, συνέντευξη στο BBC, 2010.
Ζήτω η Αϊτή! Αϊτή, αυτή των μαύρων Ιακωβίνων, του Τουσαίν Λ' Ουβερτούρ. Αϊτή, αυτή του Πετιόν. Αϊτή, από όπου ήρθε ο Μιράντα με τη σημαία μας, κι ένα όνειρο πολλών χρόνων, κι ένα στόχο: τη Νοτιοαμερικανική επανάσταση. Αϊτή, αυτή του Μπολιβάρ. Αϊτή, αυτή των εκστρατειών του Λος Κάγιος, αδελφή Αϊτή, Αϊτή, οδυνηρή πραγματικότητα.
Όπως πάντα, ο Φιντέλ Κάστρο εξακολουθεί να προσφέρει τις σκέψεις του, τις ιδέες του, τη συνεισφορά του στον κόσμο όπου ζούμε. Και απόψε, ή μάλλον σήμερα το πρωί, έλαβα τους πιο πρόσφατους στοχασμούς του Φιντέλ.
Ο Φιντέλ είπε --επιτρέψτε μου να διαβάσω κάποιες απ' τις βαθιές αυτές σκέψεις του συντρόφου μας, του καπετάνιου-- διαβάζω:
"Η τραγωδία [του καταστροφικού σεισμού της Αϊτής] συγκινεί πολλούς καλοπροαίρετους ανθρώπους, ειδικά λόγω του γεγονότος ότι πρόκειται για φυσική καταστροφή. Πολύ λίγοι όμως κάνουν μια παύση για να θέσουν το ερώτημα: γιατί είναι φτωχή η Αϊτή;
Γιατί εξαρτάται κατά 50% ο πληθυσμός από συνεισφορές που στέλνουν πίσω οι μετανάστες στις οικογένειές τους;
Γιατί δεν αναλύουμε επίσης την πραγματικότητα που οδήγησε στην σύγχρονη κατάσταση της Αϊτής και το τρομακτικό της μαρτύριο;"
Θα πρόσθετα πως αυτή η οδυνηρή στιγμή μου φαίνεται κατάλληλη για σκέψη, ώστε να πάμε στη ρίζα των πραγμάτων: Γιατί είναι τόσο φτωχή η Αϊτή; Γιατί υπάρχει τέτοια εξαθλίωση στην Αϊτή;
Συνεχίζω την ανάγνωση του Φιντέλ:
"Το πιο παράξενο σ' αυτή την ιστορία είναι πως κανείς δεν είπε μια λέξη εις μνήμη του γεγονότος ότι η Αϊτή είναι η πρώτη χώρα όπου οι δούλοι της Αφρικής --400.000 τέτοιοι δούλοι, που τους εμπορεύτηκαν οι Ευρωπαίοι-- ξεσηκώθηκαν ενάντια στους 30.000 γαιοκτήμονες φυτειών ζάχαρης και καφέ, πραγματοποιώνταας την πρώτη μεγάλη κοινωνική επανάσταση του ημισφαιρίου μας. Θα μπορούσαν να γραφτούν σ' όλο τον κόσμο σελίδες αξεπέραστης δόξας.
Εδώ νικήθηκε ο μεγαλύτερος των στρατηγών, ο Ναπολέων. Η Αϊτή είναι καθαρό προϊόν της αποικιοκρατίας. Η Αϊτή είναι καθαρό προϊόν της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, περισσότερου από ένα αιώνα χρήσης των ανθρώπινων πόρων της στη σκληρότερη δουλειά, στρατιωτικών επεμβάσεων και απομύζησης του πλούτου της.
Αυτή η ιστορική λήθη συνοδεύει την πραγματικότητα του ότι η Αϊτή είναι η ντροπή των καιρών μας, ενός κόσμου όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση και η λεηλασία των κατοίκων του κόσμου."
Και συνεχίζει ο Φιντέλ, ακτινοβολώντας ακτίνες ήλιου με τους στοχασμούς του για τη σημερινή ανθρωπότητα:
"Η Αϊτή είναι το παράγωγο της αποικιοκρατίας. Η Αϊτή είναι το παράγωγο του ιμπεριαλισμού. Μέχρι να τελειώσει η αποικιοκρατία, μέχρι να τελειώσει ο ιμπεριαλισμός, και πάω πιο μακριά, μέχρι να τελειώσει ο καπιταλισμός, θα έχουμε καταστάσεις και ανθρώπους που θα ζουν την οδυνηρή κατάσταση της Αϊτής."
Ομολογώ την προσωπική μου εμπειρία, όταν πριν πολλά χρόνια πρωτοεπισκεφθήκαμε την Αϊτή. Ομολογώ πως ήθελα να κλάψω. Με έναν σύντροφό μου, πήγα να δω το λαό στους δρόμους, το λαό που ζει με ενθουσιασμό, ελπίδα, μαγεία και εξαθλίωση και θυμήθηκα μια φράση που βγαίνει απ' την ψυχή, και είπα στο σύντροφό μου: κοίτα, φίλε, οι πύλες της κολάσεως, και οι κάτοικοι, μαύροι άγγελοι.
Γιατί είναι γεμάτη τέτοιους ανθρώπους· είναι ένας λαός αγγέλων.
Επικυρώνω αυτό που δήλωσε ο πρόεδρος Sylia: η αφοσίωση του λαού μας, όλου του λαού, ο Βενεζολάνικος λαός είναι με την Αϊτή, η Μπολιβαριανή επανάσταση είναι με την Αϊτή. Με τον πόνο της, με την τραγωδία της, με την ελπίδα της.
Όπως πάντα, ο Φιντέλ Κάστρο εξακολουθεί να προσφέρει τις σκέψεις του, τις ιδέες του, τη συνεισφορά του στον κόσμο όπου ζούμε. Και απόψε, ή μάλλον σήμερα το πρωί, έλαβα τους πιο πρόσφατους στοχασμούς του Φιντέλ.
Ο Φιντέλ είπε --επιτρέψτε μου να διαβάσω κάποιες απ' τις βαθιές αυτές σκέψεις του συντρόφου μας, του καπετάνιου-- διαβάζω:
"Η τραγωδία [του καταστροφικού σεισμού της Αϊτής] συγκινεί πολλούς καλοπροαίρετους ανθρώπους, ειδικά λόγω του γεγονότος ότι πρόκειται για φυσική καταστροφή. Πολύ λίγοι όμως κάνουν μια παύση για να θέσουν το ερώτημα: γιατί είναι φτωχή η Αϊτή;
Γιατί εξαρτάται κατά 50% ο πληθυσμός από συνεισφορές που στέλνουν πίσω οι μετανάστες στις οικογένειές τους;
Γιατί δεν αναλύουμε επίσης την πραγματικότητα που οδήγησε στην σύγχρονη κατάσταση της Αϊτής και το τρομακτικό της μαρτύριο;"
Θα πρόσθετα πως αυτή η οδυνηρή στιγμή μου φαίνεται κατάλληλη για σκέψη, ώστε να πάμε στη ρίζα των πραγμάτων: Γιατί είναι τόσο φτωχή η Αϊτή; Γιατί υπάρχει τέτοια εξαθλίωση στην Αϊτή;
Συνεχίζω την ανάγνωση του Φιντέλ:
"Το πιο παράξενο σ' αυτή την ιστορία είναι πως κανείς δεν είπε μια λέξη εις μνήμη του γεγονότος ότι η Αϊτή είναι η πρώτη χώρα όπου οι δούλοι της Αφρικής --400.000 τέτοιοι δούλοι, που τους εμπορεύτηκαν οι Ευρωπαίοι-- ξεσηκώθηκαν ενάντια στους 30.000 γαιοκτήμονες φυτειών ζάχαρης και καφέ, πραγματοποιώνταας την πρώτη μεγάλη κοινωνική επανάσταση του ημισφαιρίου μας. Θα μπορούσαν να γραφτούν σ' όλο τον κόσμο σελίδες αξεπέραστης δόξας.
Εδώ νικήθηκε ο μεγαλύτερος των στρατηγών, ο Ναπολέων. Η Αϊτή είναι καθαρό προϊόν της αποικιοκρατίας. Η Αϊτή είναι καθαρό προϊόν της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, περισσότερου από ένα αιώνα χρήσης των ανθρώπινων πόρων της στη σκληρότερη δουλειά, στρατιωτικών επεμβάσεων και απομύζησης του πλούτου της.
Αυτή η ιστορική λήθη συνοδεύει την πραγματικότητα του ότι η Αϊτή είναι η ντροπή των καιρών μας, ενός κόσμου όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση και η λεηλασία των κατοίκων του κόσμου."
Και συνεχίζει ο Φιντέλ, ακτινοβολώντας ακτίνες ήλιου με τους στοχασμούς του για τη σημερινή ανθρωπότητα:
"Η Αϊτή είναι το παράγωγο της αποικιοκρατίας. Η Αϊτή είναι το παράγωγο του ιμπεριαλισμού. Μέχρι να τελειώσει η αποικιοκρατία, μέχρι να τελειώσει ο ιμπεριαλισμός, και πάω πιο μακριά, μέχρι να τελειώσει ο καπιταλισμός, θα έχουμε καταστάσεις και ανθρώπους που θα ζουν την οδυνηρή κατάσταση της Αϊτής."
Ομολογώ την προσωπική μου εμπειρία, όταν πριν πολλά χρόνια πρωτοεπισκεφθήκαμε την Αϊτή. Ομολογώ πως ήθελα να κλάψω. Με έναν σύντροφό μου, πήγα να δω το λαό στους δρόμους, το λαό που ζει με ενθουσιασμό, ελπίδα, μαγεία και εξαθλίωση και θυμήθηκα μια φράση που βγαίνει απ' την ψυχή, και είπα στο σύντροφό μου: κοίτα, φίλε, οι πύλες της κολάσεως, και οι κάτοικοι, μαύροι άγγελοι.
Γιατί είναι γεμάτη τέτοιους ανθρώπους· είναι ένας λαός αγγέλων.
Επικυρώνω αυτό που δήλωσε ο πρόεδρος Sylia: η αφοσίωση του λαού μας, όλου του λαού, ο Βενεζολάνικος λαός είναι με την Αϊτή, η Μπολιβαριανή επανάσταση είναι με την Αϊτή. Με τον πόνο της, με την τραγωδία της, με την ελπίδα της.
***
Φιντέλ Κάστρο, μετά το θάνατο του Ούγκο Τσάβεζ. Παρουσίαση του τραγουδιού "Η επιστροφή του φίλου." 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου